De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 9 januari 2015 een einde gemaakt aan de onzekerheid omtrent de toepasselijkheid van artikel 39 Faillissementswet (Fw.) op huurovereenkomsten die zien op roerende zaken. In het arrest beantwoordt de Hoge Raad de door de kantonrechter te Leeuwarden gestelde (prejudiciële) vraag of artikel 39 Fw ook geldt ten aanzien van de huur van roerende zaken, bevestigend.
Artikel 39 Fw
Artikel 39 Fw. geeft de curator of de verhuurder, in de situatie dat de huurder in staat van faillissement is verklaard, de mogelijkheid de huurovereenkomst zonder opgaaf van redenen op te zeggen. Bij de opzegging moet de overeengekomen of gebruikelijke termijn in acht worden genomen, met een maximum van drie maanden, tenzij er een vooruitbetaling van huurtermijnen heeft plaatsgevonden. De schuld die ontstaat na faillietverklaring is een boedelschuld en kan door de verhuurder als boedelvordering bij de curator ter verificatie worden ingediend.
Toepasselijkheid
Dat artikel 39 Fw geldt voor huurovereenkomsten die zien op onroerende zaken, stond al geruime tijd vast. Echter, tot het arrest was niet duidelijk of artikel 39 Fw. ook geldt voor huurovereenkomsten die betrekking hebben op roerende zaken. Die onzekerheid is door de Hoge Raad met zijn arrest in niet mis te verstane bewoordingen weggenomen.
Praktische gevolgen
Crediteuren die als verhuurder partij zijn bij een huurovereenkomst met een failliete huurder, hebben de mogelijkheid de huurovereenkomst op te zeggen en hebben nu tevens een grotere kans op een uitdeling in faillissement. Immers, een boedelvordering staat nu eenmaal hoog in de wettelijke rangorde waaraan een curator zich bij de verdeling van de boedel dient te houden.
Deze ontwikkeling heeft ook gevolgen voor overeenkomsten die juridisch als huurovereenkomst kunnen worden gekwalificeerd, zoals (veelal) operational lease.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de sectie Ondernemingsrecht van Van Diepen Van der Kroef Advocaten.
